Nazistowska agentka czy gwiazda? Cała prawda o Hildzie Krüger

Podczas II Wojny Światowej Meksyk stał się kluczowy nie tylko ze względu na sąsiedztwo ze Stanami Zjednoczonymi, lecz także z powodu swoich zasobów naturalnych (zwłaszcza ropy naftowej), niezbędnych dla przemysłu wojennego. Z tego powodu różne zagraniczne służby szpiegowskie były aktywne na jego terytorium podczas całego konfliktu.
W całej tej intrydze godnej filmu sensacyjnego, w 1941 roku do Meksykańskiej Republiki przybyła niemiecka aktorka Hilda Krüger. Pośród plotek i oskarżeń, wspomniana aktorka dramatyczna nawiązała kontakty z meksykańskimi politykami i aktorami znanymi ze swojej władzy i wpływów.

Hilde Krüger: aktorka na fali wznoszącej

Hilde Matilde Krüger Grossmann urodziła się 9 listopada w Niemczech. Nie ma zgodności co do tego, czy urodziła się w 1912 czy w 1914 roku. Choć na ogół wskazuje się Kolonię jako jej rodzinne miasto, inne wersje podają Berlin, stolicę Niemiec, jako miejsce jej narodzin.

Faktem jest, że od dziecka wykazywała talent do aktorstwa w szkolnych przedstawieniach teatralnych. Dzięki temu miała bezwarunkowe wsparcie rodziny. Rozpoczynając swoją profesjonalną karierę aktorki, używała imienia Hilde Krüger.

W 1935 roku otrzymała swoją pierwszą dużą rolę na dużym ekranie, w filmie Sie und die Drei (Ona i trzej). Pomogło jej to podpisać kontrakt z wytwórnią filmową Ufa. W tamtym czasie niemiecki przemysł filmowy był całkowicie kontrolowany przez nazistowski reżim, służąc mu jako środek szerzenia jego idei. Minister propagandy Joseph Goebbels (jedna z najbliższych osób Adolfa Hitlera) z ogromnym zainteresowaniem obserwował aktorki wytwórni.

I tak Krüger go poznała, a między nimi narodził się romans, który pomógł jej pojawić się w ponad stu filmach wytwórni Ufa.

Jednak w 1938 roku romans między wpływowym nazistą a aktorką został ujawniony. O zdradzie męża dowiedziała się żona Goebbelsa, a także Hitler. Obydwoje, z różnych powodów oburzeni, zganili ministra propagandy i zmusili go do wydalenia Krüger z Niemiec. Goebbels obiecał jednak wesprzeć ją w kontynuowaniu kariery w Europie i Hollywood.

Tułaczka Krüger i narodziny agentki wywiadu

Po krótkim pobycie w Londynie, Hilde Krüger przybyła do Los Angeles w Stanach Zjednoczonych w styczniu 1940 roku. Tam konsulat III Rzeszy zapewnił jej luksusowe mieszkanie. Pomógł jej również w castingach do hollywoodzkich wytwórni. Jednak niemiecka aktorka miała małe szanse, ponieważ nie znała dobrze angielskiego.

Pomimo niepowodzenia, Krüger szybko pojawiła się w sekcjach towarzyskich gazet. Ponieważ stała się hollywoodzką bywalczynią elit, poznała i spotykała się z wieloma milionerami. Jednym z nich był Gert von Gontard, pochodzenia niemieckiego, dziedzic potężnego browaru Anheuser-Busch. Dzięki temu, że mężczyzna ten miał jawne sympatie nazistowskie, aktorka poznała klub amerykańskich plutokratów podziwiających Hitlera. Tam zaczęła robić notatki ze wszystkiego, co słyszała, aby przekazywać to niemieckiemu konsulatowi w Los Angeles, który następnie wysyłał zebrane informacje do Berlina.

W ten sposób niemiecki wywiad Abwehra postanowił włączyć ją do grona swoich głównych współpracowników na amerykańskiej ziemi.

Przeniesienie do Meksyku

Choć Hilde Krüger zakochała się i zaręczyła z Paulem von Gontardem, bratem Gerta, jej sympatia do nazizmu i Hitlera doprowadziła ją do przyjęcia misji. Abwehra nakazała jej wyjazd do Meksyku, by wniknęła w krąg bliskich prezydenta Manuela Ávili Camacho i zbierała informacje.

W ten sposób aktorka i agentka wjechała na terytorium Meksyku przez Nuevo Laredo w stanie Tamaulipas w lutym 1941 roku. Jej dawny chłopak przedstawił ją elitom rządowym kraju.

Tak oto poznał ją Miguel Alemán, wówczas sekretarz spraw wewnętrznych i przyszły prezydent. Polityk słynął z bujnego życia erotycznego. Wkrótce został kochankiem Niemki. Dzięki temu Hilda (tak już ją w tych kręgach nazywano) przeprowadziła się do wystawnego apartamentu niedaleko ronda Washington w dzielnicy Juárez w mieście Meksyk. Hilde wiedziała, że wielkie sekrety polityków zdobywa się w łóżku; jej zadaniem było ustalić, na ile Meksyk był skłonny ponowić eksport ropy do Niemiec, który za rządów Lázaro Cárdenasa został wstrzymany.

Ustalono, że Alemán odwiedzał ją po południami, natomiast rano aktorka często spotykała się z agentami Abwehry w San Ángel, gdzie przekazywała im informacje dotyczące różnych operacji wywiadowczych w kraju.

Cicha wojna w Meksyku

Jednak amerykańskie służby wywiadowcze w Meksyku obserwowały Hildę już od dawna. Zarówno one, jak i meksykańskie władze śledziły działalność Niemców oraz osób pochodzących z krajów sojuszniczych wobec nazistowskich Niemiec.

Po japońskim ataku na Pearl Harbor 7 grudnia 1941 r., Stany Zjednoczone wypowiedziały wojnę Hitlerowi, Mussoliniemu i cesarzowi Hirohito.

Meksyk nie przystąpił do konfliktu aż do maja 1942, ale mimo to budził ogromne zainteresowanie. USA potrzebowały neutralności lub wręcz sojuszu Meksyku, aby zabezpieczyć wspólną granicę oraz dostęp do meksykańskiej ropy.

Z drugiej strony Niemcy poszukiwały meksykańskich surowców do produkcji broni oraz paliw, aby zasilać swoje czołgi i samoloty. Z tego powodu różne siatki szpiegowskie obu stron prowadziły szeroką działalność na terytorium Meksyku.

Aresztowanie Hildy

W środku tego wszystkiego, i dzięki donosowi gospodyni jednego ze szpiegów, Georga Nicolausa, w marcu 1942 roku rozbito siatkę niemieckich informatorów. Hilda Krüger została uwięziona, ale otrzymała pomoc od Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i dzięki tej interwencji nie została odesłana do USA.

Ostatecznie „nie znaleziono” mocnych dowodów na to, że była agentką (pomimo amerykańskich raportów, które dotarły do prezydenta). Aby uniknąć deportacji, i dzięki pomocy Miguela Alemána, aktorka wyszła za Nacho de la Torre, potomka Porfirio Díaza (Porfirio Diaz -były prezydent Meksyku. Jego długie, autorytarne rządy, znane jako porfiriato, przyniosły szybki rozwój gospodarczy, ale też ogromne nierówności społeczne i represje, co ostatecznie doprowadziło do wybuchu rewolucji meksykańskiej)

Kariera aktorska w Meksyku

Podczs gdy zbierała informacje o kraju i pomagała innym niemieckim szpiegom w przemycie rtęci i ropy do III Rzeszy, Hilda Krüger kontynuowała też swoją karierę aktorską. Nawet po aresztowaniu i uwolnieniu nie miała problemu z jej wznowieniem.

Dzięki swoim politycznym kontaktom była już częścią ścisłego kręgu meksykańskiej złotej ery kina.

Z tego powodu mogła wystąpić w filmach takich jak Casa de mujeres (Historia siedmiu grzesznic) z 1942 roku w reżyserii Gabriela Sorii; Adulterio José Díaza Moralesa; Bartolo toca la flauta w reżyserii Miguela Contrerasa Torresa oraz El que murió de amor Miguela Morayty — wszystkie z premierą w 1945 roku.

Powszechnie wiadomo też, że jej kochankiem został znany meksykański aktor Mario Moreno Cantinflas. Dzięki swojej pozycji udzielał Niemce pomocy i dzieki niemy cieszyła się wieloma przywilejami.

Śmierć

W 1958 roku Hilda Krüger wróciła do Niemiec i zagrała w filmie Eine Rheinfahrt, die ist lustig. Później wróciła do Meksyku, ale nie udało jej się wznowić kariery aktorskiej. Po rozwodzie z Nacho de la Torre poślubiła Wenezuelczyka Julio Lobo Olavarrię, właściciela ogromnej fortuny na Kubie.

Dzięki temu mogła mieszkać w luksusowym apartamencie przy Central Parku w Nowym Jorku.

Wróciła ponownie do Niemiec, gdzie zmarła 8 maja 1991 roku w mieście Lichtenfels.

Dziedzictwo Hildy Krüger

Choć jej rola jako agentki była czasem wyolbrzymiana, różne badania, książki i artykuły potwierdziły jej udział w siatce informacyjnej nazistowskich Niemiec w Meksyku. Mimo to niektóre osoby, które ją znały, twierdziły, że nigdy nie była agentką wywiadu. Zainteresowanie jej przypadkiem pokazuje, jak intensywna była wojna szpiegowska w Meksyku podczas II wojny światowej.

Z drugiej strony zapomina się, że Hilda była wyjątkowo inteligentną i wykształconą kobietą. Jako słuchaczka uczestniczyła w zajęciach z historii i literatury z wybitnymi profesorami na Wydziale Filozofii i Literatury UNAM (Universidad Nacional Autonoma de Mexico – jeden z najlepszych uniwersytetów w kraju). Pisała również eseje historyczne i literackie. Żywo interesowała się Malinche oraz siostrą Juaną Inés de la Cruz. Tej ostatniej zadedykowała esej Su imagen en mi espejo (Jej obraz w moim lustrze).